“Αυτοί κοιμούνται ακόμα μαζί με το παιδί τους! Δεν θα μάθει ποτέ να είναι ανεξάρτητο!”
“Αφήνεις το παιδί σου να κλαίει..του δημιουργείς άγχος και ανασφάλεια!”
“Δε θήλασες ε; Κρίμα θα ήταν το καλύτερο για το παιδί σου!”
“Τι;;; Ακόμα θηλάζεις; Ε! Όχι θα έπρεπε να είχες σταματήσει μέχρι τώρα!”
Σίγουρα σας θυμίζουν κάτι, και αν όχι αυτά σίγουρα η αίσθηση ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι αρκετός για όλους! Πάντα κάτι θα έχουν να πουν! Αυτό λοιπόν είναι το γνωστό parent shaming.
Είναι ένα είδος κριτικής ή αποδοκιμασίας προς έναν γονέα.Ασκώ κριτική ή μειώνω έναν άλλο γονέα για τις επιλογές του επειδή αυτές διαφέρουν από τις επιλογές που θα έκανα εγώ.
Η αλήθεια είναι ότι όποιος μπαίνει στον κόσμο της γονεϊκότητας αργά ή γρήγορα θα βρεθεί, τουλάχιστον μία φορά, αντιμέτωπος με αυτό (για να μην πω πόσες είναι στην πραγματικότητα). Όντας καινούργια στον χώρο, δεν άργησα να καταλάβω πως ηθελημένα ή άθελα σου βρίσκεσαι μέσα σε μια διαμάχη για τον πιο cool γονέα ή για αυτόν που περνάει πιο δύσκολα ή για αυτόν που νοιάζεται περισσότερο για το παιδί του ή για την πρωτιά σε κάτι που μέχρι τώρα δεν σου περνούσε καν από το μυαλό.
Αιτία κριτικής!
Η λίστα είναι πολύ μεγάλη καθώς αφορά τις επιλογές του καθένα μας και όπως καταλαβαίνετε αυτές είναι απεριόριστες. Αυτό μας διακρίνει εξάλλου τον έναν από τον άλλο. Όπως δεν τρώμε όλοι τα ίδια φαγητά, δεν φοράμε τα ίδια ρούχα, δεν μας αρέσουν οι ίδιες ταινίες και δεν έχουμε τον ίδιο τρόπο ζωής αναρωτιέμαι γιατί μας περνάει από το μυαλό ότι θα είχαμε τον ίδιο τρόπο και το ίδιο σκεπτικό σε ότι αφορά την ανατροφή των παιδιών μας.
Κάποια όμως από τα θέματα που μπορεί να προκαλέσουν κριτική ή αποδοκιμασία αφορούν:
την πειθαρχία των παιδιών μας
την διατροφή τους
τον ύπνο τους
την αιώνια διαμάχη θηλασμός – μπουκάλι
την ασφάλειά τους
τη φύλαξη – επιλογές σχολείων – παιδικός σταθμός ή όχι
την εργασία ή όχι της μητέρας κ. α.
Όσο γράφω αυτή τη λίστα τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά τα θέματα είναι τόσο πολύ προσωπικά που θα έπρεπε να αφορούν μόνο τους ανθρώπους που εμείς επιλέγουμε και όχι να βρισκόμαστε σε θέση άμυνας και δικαιολόγησης των επιλογών μας, ειδικότερα σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με εμάς και την οικογένειά μας.
Όλο αυτό βέβαια, δεν μένει μόνο σε κάποια αρνητικά σχόλια που μπορεί να ακούσεις. Για την ακρίβεια δουλεύει μέσα μας πολύ περισσότερο από ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως.
Ένα αποδοκιμαστικό σχόλιο για τον τρόπο που ασκείς την γονεϊκότητα, είναι εύκολα ικανό να σε πληγώσει και να σε οδηγήσει σε σημείο να αμφισβητήσεις τις ικανότητες σου ως γονέας.
Αρχίζεις και αναρωτιέσαι μήπως έχουν δίκιο, μήπως το παιδί μου μένει πίσω σε κάτι; Με μαθηματική ακρίβεια το επόμενο στάδιο είναι η αμφισβήτηση των αποφάσεων σου και χωρίς να το καταλάβεις φτάνεις στις γνωστές ενοχές. Μήπως κάνω λάθος σε αυτό; Και κάπως έτσι, δεν επιτρέπουμε σε αυτό το ρημάδι το ένστικτό μας να λειτουργήσει και να μας οδηγήσει στην ηρεμία μας και στον σωστό δρόμο.
Ναι, αυτόν τον σωστό αλλά διαφορετικό δρόμο για τον καθένα μας.
Aπό ποιους μπορεί να ακούσεις επικριτικά σχόλια;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να εμφανίζεται αυτού του είδους η συμπεριφορά και πολλές φορές έχει να κάνει με διάφορες εσωτερικές διεργασίες του ανθρώπου που αποδοκιμάζει έναν γονέα, ένα παιδί ή έναν άλλο άνθρωπο γενικά.
Μια κατηγορία είναι οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά για εσένα και ο λόγος τους δεν έχει σκοπό να σε αποδοκιμάσει, να σε πληγώσει ή να σε μειώσει αλλά από την δική τους μεριά μοναδικός τους στόχος είναι να σε βοηθήσουν. Ίσως με τον λάθος τρόπο ή τα λάθος λόγια αλλά με το σωστό κίνητρο. Αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν ως επί το πλείστον οι πολύ κοντινοί μας συγγενείς (βλέπε μαμά, πεθερά, αδερφός κ.τ.λ.) και αγαπημένοι φίλοι.
Επόμενη κατηγορία, οι ξερόλες. Ούτε αυτοί έχουν αυτοσκοπό να σε πληγώσουν αλλά αφού ξέρουν τι πρέπει να κάνεις, γιατί να μην σου δώσουν την ανάλογη συμβουλή; Για όλα! Εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που πιστεύουν πραγματικά ότι τα ξέρουν όλα και μέσα τους δεν υπάρχει άλλος σωστός τρόπος να κάνεις κάτι παρά μόνο ο δικός τους.
Μια δύσκολη κατηγορία είναι οι άνθρωποι που συνηθίζουν να λένε κακίες. Εδώ δεν έχω να πω πολλά. Όλοι έχουμε αντιμετωπίσει κάποιον που απλά, λέει κακίες χωρίς να το πολυσκέφτεται.
Υπάρχουν και αυτοί που θα προσπαθήσουν να σε μειώσουν ή να σε αποδοκιμάσουν προκειμένου να νοιώσουν καλά για τον εαυτό τους.
Στη συνέχεια, είναι οι άνθρωποι που νοιώθουν ενοχές και ανασφάλεια για τις δικές τους γονεϊκές επιλογές και προσπαθούν να εξιλεωθούν μέσα τους, προτρέποντας και άλλους να ακολουθήσουν εκείνο τον τρόπο ώστε να δικαιωθούν. Εδώ ανήκουν και οι γνωστοί “και εμείς τι πάθαμε” το οποίο χωράει μεγάλη συζήτηση και δεν είναι της παρούσης.
Τελευταία και ιδιαίτερη κατηγορία είναι αυτή των γονέων που επικρίνουν τους γονείς που επικρίνουν. Ναι, κυρίες και κύριοι, και αυτό ανήκει στην κατηγορία των επικριτών! Κατακρίνοντας έναν γονέα που μας έκανε κριτική δεν είμαστε καλύτεροι επειδή απλά αυτός το ξεκίνησε! Μην κρίνεις για να μην κριθείς δεν λένε;
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Όλοι, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις στη ζωή αλλά σημασία έχει το πως αντιδράμε σε αυτές.
Αυτό έχει να κάνει κυρίως με αυτόν που έχεις απέναντι σου. Είναι από κάποιον αγαπημένο ή από έναν μακρινό γνωστό; Και φυσικά σε ποια κατηγορία θα μπορούσε να ανήκει αυτός.
Παρακάτω έχω μαζέψει μερικές προτάσεις για την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσουμε ανεπιθύμητα σχόλια.
Αγνόησέ τα. Μικρά σχόλια, χωρίς ουσία που γίνονται για να γίνουν και σκοπό έχουν κατά βάση την συζήτηση, θα μπορούσαν να αγνοηθούν. Αν είσαι βέβαια αρκετά χοντρόπετσος για να το κάνεις για όλα τα αποδοκιμαστικά σχόλια που θα ακούσεις ακολούθησε το παντού!
Η καλοσύνη σκοτώνει. -Α! Σε ευχαριστώ! Δεν το ήξερα! -Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αυτό που είπες! Είτε θα νοιώσουν ικανοποίηση που σε βοήθησαν ή δεν θα έχουν κάτι άλλο να απαντήσουν στο ευγενικό σου σχόλιο και κατά πάσα πιθανότητα θα λήξει εκεί.
Η αλήθεια ωμή. Μερικές φορές, μερικοί άνθρωποι, μερικά σχόλια απαιτούν μια απάντηση με την ωμή πραγματικότητα. Δεν είσαι υποχρεωμένος ούτε να κρύβεσαι, ούτε να δέχεσαι με ευγένεια σχόλια που σε πληγώνουν ή σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, αλλά μια που το επιχείρησαν ας πάρουν την απάντηση που θέλεις πραγματικά να δώσεις. Το πιο πιθανό είναι να τους έρθει κάπως απότομο και να μην έχουν διάθεση για άλλες οδηγίες προς ναυτιλομένους!
Εκπαίδευσέ τους! Κάποιοι άνθρωποι έχουν άγνοια για αυτά που προτείνουν, έχουν μείνει σε παλιές μεθόδους και παραδόσεις ή δεν έχουν ακούσει ξανά το δικό σου τρόπο και όλοι αυτοί έχουν άποψη φυσικά αλλά μερικοί έχουν και την διάθεση να μάθουν κάτι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δικός σου τρόπος είναι καλύτερος αλλά δίνοντας περισσότερες πληροφορίες για αυτό, ανοίγεις μια πόρτα στην δική σου οπτική και στις δικές σου γνώσεις. Απλά θυμήσου το αυτό όταν θα προσπαθήσει και κάποιος άλλος γονέας να κάνει το ίδιο για τον δικό του τρόπο!
Τέλος, δώσε το καλό παράδειγμα! Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι έστω μία φορά το έχουμε κάνει, οπότε προσπάθησε να το αποφύγεις όσο μπορείς περισσότερο και μην ανοίγεις συζητήσεις που κρίνουν αποφάσεις άλλων γονέων. Κάπως έτσι μπορεί να κλείσει και αυτός ο τεράστιος κύκλος!
Το καλύτερο πάντως που μπορείς να κάνεις ανεξαρτήτως του γιατί και από ποιόν γίνεται κάποιο επικριτικό σχόλιο είναι να υποστηρίξεις τον εαυτό σου με όποιον τρόπο κρίνεις σωστό κάθε φορά. Εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τον εαυτό σου, το παιδί σου και την δυναμική της δικής σου οικογένειας.
Με ευγενικό αλλά σταθερό τρόπο επικοινώνησε στους γύρω σου ότι εσύ κάνεις τις επιλογές και ότι δεν μπορείς να ανεχτείς σχόλια που σε κάνουν να νιώθεις ανεπαρκής στον σημαντικό αυτό ρόλο της γονεϊκότητας.
Μια κίνηση ματ, είναι να σταματήσεις μια συζήτηση που οδεύει προς τα εκεί, προστατεύοντας έτσι έναν άλλον γονέα. Όσο δεν το τροφοδοτούμε, τόσο θα μικραίνει!
Είναι πολύ σημαντικό να αποδεχόμαστε όλοι την διαφορετικότητά μας (αλλά και αυτή των άλλων, για να μην ξεχνιόμαστε) και να την υποστηρίζουμε.
Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό! Κάνουμε όλοι την δική μας μοναδική προσπάθεια για το καλύτερο που μπορούμε και αν το αναγνωρίζαμε αυτό αναμεταξύ μας θα ήταν η ζωή μας λίγο καλύτερη!