Απο τότε που άρχισα να μιλάω ανοιχτά για τα προβλήματα μας ως ζευγάρι να αποκτήσουμε ένα παιδί, κατάλαβα πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει να βγει αυτό στην επιφάνεια. Συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι δεν είμαστε μόνοι και για την ακρίβεια δεν ήμασταν ποτέ όσο κι αν το νοιώθαμε. Είναι όμως τόσο βαθιά ριζωμένο μέσα μας ως ταμπού που καταλήγουμε να το περνάμε όλο μόνοι μας, οικογενειακά, κεκλεισμένων των θυρών με τον φόβο μην το μάθει κανείς.
Σσσσσ...μην το πεις πουθενά!
Και έτσι δεν το μαθαίνει κανείς, ούτε η κοπέλα που παλεύει με το ίδιο πρόβλημα και χαμογελάει δίπλα σου στην παρέα, ούτε η οικογένεια που γνώρισες με το τεράστιο χαμόγελο και την θετική ενέργεια που μόλις έμαθαν ότι έχασαν το μωρό που περίμεναν. Αλλά γιατί να το αναφέρουν, τι θα κερδίσουν, τι ξέρεις εσύ άλλωστε από αυτά;
Ήμασταν αυτό το ζευγάρι, ήμουν αυτή η κοπέλα, μέχρι που κουράστηκα να είμαι και άρχισα να μιλάω και μετά άρχισαν να μου απαντάνε και να ακούω ιστορίες και ταλαιπωρίες ανθρώπων που δεν είχαν το θάρρος να τα πουν. Μετά άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μου φίλες που οι φίλες τους πάλευαν με κάτι παρόμοιο και ήθελαν να τις στηρίξουν.
Για αυτό αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Την ιστορία μας. Για να δείξω σε όποιον νοιώθει μόνος ότι δεν είναι. Για να αρχίσω έναν διάλογο. Για να φέρω μια μικρή ρήξη σε ένα μεγάλο ταμπού. Μια χαραμάδα, με την ελπίδα να φωτίσει έστω κι έναν από εσάς.
Εμείς λοιπόν είμαστε ένα από τα ζευγάρια που παλέψανε ή παλεύουν ακόμα με το θηρίο της υπογονιμότητας. Είτε αυτό είναι δυσκολία στη σύλληψη, επαναλαμβανόμενες αποβολές, ενδομήτριος ή νεογνικός θάνατος ή οτιδήποτε άλλο δυσκολεύει ένα ζευγάρι στην απόκτηση ενός παιδιού. Δεν βάζω μέσα τους ανθρώπους που παλεύουν με υιοθεσίες, εσείς είστε ένα κεφάλαιο μόνοι σας. Ίσως κάποια στιγμή να μπορέσουμε να μιλήσουμε και για αυτό όμως.
Το ονομάζω θηρίο γιατί τέτοιο είναι.
Ξεκινάει σαν μια μικρή απογοήτευση και λίγο λίγο το τροφοδοτεί το άγχος και ο φόβος ώσπου μια μέρα είναι τόσο μεγάλο που τρώει τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια σου, τρώει στιγμές από τη ζωή σου και καταλήγει η μόνη σου σκέψη και μια πίκρα κρυμμένη στα μάτια σου.
Το ξέρω. Το έζησα. Το άφησα να με ρίξει τόσο βαθιά μέσα του που έπιασα πάτο αλλά ξέρετε τι λένε; Όταν πια φτάνεις στον πάτο μπορείς να σπρώξεις για να σηκωθείς. Έσπρωξα λοιπόν, βγήκα στην επιφάνεια και αυτή είναι η ιστορία μου.
Η πρώτη διάγνωση
Διαγνώστηκα με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) στην ηλικία των 16 μου χρόνων λόγω ασταθούς κύκλου και άλλων παραμέτρων που φανέρωναν το σύνδρομο. Η ετοιμολογία ήταν, ότι θα έχω προβλήματα και ότι θα πρέπει να ζήσω με αυτό. Επίσης ότι θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μείνω έγκυος όταν το θελήσω, κάτι που χαράχτηκε μέσα μου και το πίστευα απόλυτα. Το άφησα εκεί για πολλά χρόνια αφού δεν με αφορούσε ακόμα αλλά και όπως φαινόταν δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό. Παρεμπιπτόντως, αυτό δεν ήταν αλήθεια!
Η αρχή της προσπάθειας
Προχωρώντας γρήγορα μπροστά, στα 29 μου χρόνια πια, αποφασίζουμε με τον άντρα μου να ξεκινήσουμε προσπάθεια επίτευξης εγκυμοσύνης. Το ήθελα πάρα πολύ αλλά πραγματικά μέσα μου δεν ένοιωθα θετική ότι θα γινόταν.
Οι μήνες περνούσαν και η ψυχολογία μου κάθε φορά που μου ερχόταν περίοδος έπεφτε κατακόρυφα. Άλλος ένας μήνας που επιβεβαίωνε την πρόβλεψη. Ούτε καν ξέρω πόσα τεστ εγκυμοσύνης έχω κάνει αφού ο κύκλος μου ήταν ασταθής και τεράστιος και έτσι με μια κρυφή ελπίδα απλά δοκίμαζα την τύχη μου. Έναν από τους μήνες που δεν έκανα τεστ άλλα πήγα κατευθείαν στον γιατρό για έλεγχο, ήμουν όντως έγκυος, άλλα όχι πια. Η 1η μας αποβολή.
Άλλαξα πάρα πολλούς γιατρούς και όλοι είχαν ακριβώς την ίδια άποψη και την ίδια μεθοδολογία. Είναι δύσκολο λόγω PCOS , θα προσπαθήσουμε να φέρουμε ωορρηξία με φάρμακα. Την 1η φορά πέτυχε, κάναμε αμέσως σπερματέγχυση, έμεινα έγκυος αλλά κατέληξε στην 2η αποβολή μας.
Η ψυχολογία μου στα πατώματα. Δεν φτάνει που δεν μπορώ να μείνω έγκυος, πρέπει να καταλήγει σε αποβολή; Μόνο μου καταφύγιο, η αγκαλιά του άντρα μου, του βράχου μου.
Η δεύτερη σπερματέγχυση ήταν μια αποτυχία αφού ο γιατρός ήταν τόσο σίγουρος ότι έκανα ωορρηξία την 16η μέρα που ούτε καν το έλεγξε. Για την ακρίβεια στο κέντρο εξωσωματικής που το κάναμε δεν μας έδωσαν καμία απολύτως σημασία, μας είχαν για χαμένη υπόθεση και καρφί για εξωσωματική. Είναι βλέπεις πιο ακριβή από μια σπερματέγχυση.
Ο καιρός περνάει
Από εκεί και μετά πέρασαν άλλα 2 χρόνια που δεν είχαμε καταφέρει τίποτα. Ούτε καν να φέρουμε ωορρηξία με φάρμακα. Το πρωτόκολλο το ίδιο. Αναμονή της ωορρηξίας 14η-18η μέρα. Αν δεν γίνει εκεί δεν θα γίνει καθόλου έλεγαν άρα αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι απλά το σώμα μου δεν λειτουργεί. Μάλιστα ένας γιατρός ήταν τόσο σίγουρος ότι δεν θα κάνω ωορρηξία πιο αργά μέσα στον κύκλο που με συμβούλεψε να σταματήσω να προσπαθώ και να ελπίζω. Και σταμάτησα, να ελπίζω αλλά όχι να προσπαθώ. Και προς έκπληξη όλων έμεινα έγκυος με καθυστερημένη ωορρηξία. Κοντά στις 40 μέρες! Ποιος να το πίστευε ότι θα γινόταν και μάλιστα τόσο αργά μέσα στον κύκλο ή καλύτερα να πω ποιος μπήκε στον κόπο να το ψάξει; Δυστυχώς και αυτό κατέληξε στην 3η αποβολή μας.
Ξεκίνησα να χρησιμοποιώ τεστ ούρων ανίχνευσης ωορρηξίας απλά για να καταλάβω ότι αυτά δεν δουλεύουν σε γυναίκες με το σύνδρομο. Δείχνουν σχεδόν πάντα θετικά!
Από εκεί και μετά απελπίστηκα, έκλαψα, πόνεσα, σκέφτηκα και τελικά αφού έπιασα πάτο κατάφερα να σπρώξω για να ανέβω και πάλι στην επιφάνεια!
Η απόφαση
Ο άντρας μου εκεί, πάντα εκεί, μια με στήριζε αυτός με ότι δύναμη είχε, μια εγώ. Και το βουνό γινόταν πεδιάδα επειδή ήμασταν μαζί. Το συζήτησα με τον εαυτό μου και αποφάσισα ότι θα είμαι καλά και ευτυχισμένη είτε γίνω μητέρα είτε όχι. Πως ότι και αν γίνει με αυτό το θέμα θα προχωρήσω μπροστά στη ζωή μου γιατί έχω ακόμα πολλά να κάνω. Μπορώ να πω ότι ήταν ότι πιο λυτρωτικό είχα κάνει τα τελευταία χρόνια. Θα ήμουν καλά ότι κι αν γινόταν. Ξεκίνησα πάλι την ξεχασμένη από καιρό πρακτική μου στην Κουνταλίνι γιόγκα, κάτι που με βοήθησε ακόμα περισσότερο να νιώσω δυνατή, ελεύθερη και αισιόδοξη. Αποφάσισα να αρχίσω να ψάχνω μόνη μου τι συμβαίνει.
Τι σημαίνει PCOS, πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, τι κάνουν άλλες γυναίκες με το ίδιο πρόβλημα. Δεν μπορούσα πια να δεχτώ ότι απλά υπομένεις την μοίρα σου και δεν έχεις κανέναν απολύτως έλεγχο στο τι γίνεται στο σώμα σου.
Όσο ψάχνεις βρίσκεις
Και όσο έψαχνα τόσο έβρισκα, διατροφή, άσκηση, συμπληρώματα, άλλες γυναίκες που τα κατάφεραν, πληροφορίες χρυσάφι. Πράγματα που αν τα ήξερα πολλά χρόνια νωρίτερα ίσως να ήταν διαφορετική η πορεία μου μέχρι εδώ. Αλλά όλα έχουν την αξία τους στο τέλος.
Κάπως έτσι έπεσα πάνω σε κάτι που λέγεται body basal temperature. Μια ουσιαστικά πολύ παλιά μέθοδος που σε βοηθάει μέσω της θερμοκρασίας σου και κάποιων άλλων παραμέτρων να βρίσκεις τις γόνιμες μέρες σου. Ναι, το γνωρίζουν και οι γυναικολόγοι αυτό, μη ρωτάτε γιατί δεν το προτείνουν όμως, δεν μπορώ ούτε κι εγώ να το καταλάβω!
Το διάβασα και αυτό πολύ και αποφάσισα να το δοκιμάσω. Βρήκα μια απλή εφαρμογή στο κινητό όπου καταχωρείς τα στοιχεία αυτά και το προσπάθησα με ένα απλό θερμόμετρο. Η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά δύσκολο να αναγνωρίσεις όλα τα συμπτώματα (ύψος και υφή τραχήλου, κολπικά υγρά και άλλα πολλά) και να είσαι ακριβής με την θερμοκρασία σου, χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα πολύ καλό θερμόμετρο ακριβείας, να είσαι πολύ τυπική με τις μετρήσεις σου κάθε μέρα και να γίνεις πραγματικός ντετέκτιβ του σώματος σου.
Βρήκα όμως ότι όντως πολύ αργά μέσα στον κύκλο μου υπάρχουν ενδείξεις θερμοκρασίας πολλά υποσχόμενες για ωορρηξία, και φυσικά κάναμε την προσπάθεια μας εκείνη την μέρα, μην πιστεύοντας, απλά για να πούμε ότι το δοκιμάσαμε.
Όμως μετά από 5 χρόνια υπογονιμότητας είχαμε κουραστεί πολύ και δεν θέλαμε να χάσουμε άλλο χρόνο.
Η εξωσωματική
Έτσι, παράλληλα με την καινούργια μας ανακάλυψη για την ωορηξία, και την φυσική μας προσπάθεια, αποφασίσαμε το ίδιο τον μήνα να ψάξουμε για κέντρο εξωσωματικής. Θα κάναμε μια και ότι γίνει. Μετά θα συνεχίζαμε την ζωή μας από εκεί που την αφήσαμε 5 χρόνια πριν. Εκείνο τον μήνα πήγαμε σε 3 διαφορετικά κέντρα με το ίδιο αποτέλεσμα, ανεξήγητη υπογονιμότητα έως απίστευτα δύσκολο να πετύχει λόγω PCOS. Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν. Με αυτά τα δεδομένα φαινόταν κάπως μονόδρομος, έτσι το αποφασίσαμε και περιμέναμε την 1η ημέρα της περιόδου για να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και να ξεκινήσω την θεραπεία μου.
Όλα ήταν έτοιμα, εμείς ήμασταν έτοιμοι, 14 ημέρες μετά, 1η μέρα περιόδου, κάνουμε τις τελευταίες εξετάσεις αίματος πριν την χορήγηση των φαρμάκων και προς έκπληξη όλων ήμουν έγκυος. Δεν ήταν τελικά περίοδος!
Η μέτρηση της θερμοκρασίας μαζί με όλο το διάβασμα, τα σημάδια και την παρατήρηση του σώματος μου, βρήκε όντως τη σωστή μέρα και αυτό ήταν τελικά το μόνο που χρειαζόμουν τόσα χρόνια. Timing! Α! Και να τα βρω όλα μόνη μου...
Εκείνη η εγκυμοσύνη πέρασε δύσκολα,
ειδικά σε ψυχολογικό επίπεδο, νόμιζα ότι γκρεμίζεται ο κόσμος μου.Αν δεν ήταν εκεί μαζί μου ο άντρας μου, υποστηριχτής μου σε όλα, δεν ξέρω και εγώ πως θα κατάφερνα να βγω απο αυτό! Ναι ένοιωθα ευγνωμοσύνη αλλά δεν ήμουν χαρούμενη. Ήμουν φοβισμένη, για την ακρίβεια τρομαγμένη μην συμβεί κάτι μέχρι εκεί που δεν πάει. Κάπως έτσι πέρασαν οι μήνες και γεννήθηκε το υπέροχο αγόρι που έχουμε εδώ και 2 χρόνια στην αγκαλιά μας.
Επιτέλους. Μπορούσαμε να πάρουμε μια αναπνοή. Είναι εδώ. Το μωρό μας είναι εδώ!
Αφού τα καταφέραμε μια φορά γιατί όχι και άλλη μια;
Το καλοκαίρι που μας πέρασε αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για το 2ο μωράκι μας. Με ανανεωμένο ηθικό πια και μεγαλύτερη πίστη στο ότι μπορώ τελικά να μείνω έγκυος και μάλιστα πιο εύκολα από ότι πίστευα, αποφασίζω να ψάξω για κάτι καλύτερο και πιο ακριβές. Έπεσα πάνω σε διάφορες ειδικευμένες εφαρμογές και διάλεξα μια που πρόσφερε πολύ ενημερωμένο λογισμικό μαζί με έναν σένσορα για μέτρηση θερμοκρασίας ακριβείας. Υποσχόταν σωστή μέτρηση της θερμοκρασίας, ακριβή ανάλυση των δεδομένων που καταχωρούνται στην εφαρμογή και εμφάνιση των γόνιμων ημερών σου σε πραγματικό χρόνο. Χωρίς να χρειάζεσαι απαραίτητα όλα τα υπόλοιπα σημάδια και να ψάχνεις σαν μέντιουμ αν όντως ήταν ωορρηξία ή όχι.
Ειδικά στο PCOS, που μπορεί να υπάρχουν διάφορα peak στη θερμοκρασία σου αλλά να μη συμβαίνει πραγματικά εκεί η ωορρηξία, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πετύχεις την σωστή μέρα με ένα απλό θερμόμετρο! Παρακολουθούσα κάθε μέρα την θερμοκρασία μου με την καινούργια εφαρμογή, μέχρι που την 40η, επιβεβαίωσε την ωορρηξία και έδειξε τις γόνιμες μέρες.
Με τον κλασσικό τρόπο, διαβάζοντας κι άλλο, έμαθα ότι όχι μόνο μπορείς να βρεις τις γόνιμες μέρες, αλλά αν συνεχίσεις να το χρησιμοποιείς μπορείς εν μέρη να καταλάβεις αν είναι ένας καλός μήνας ή όχι μέσα από το chart της θερμοκρασίας σου. Κάθε μέρα ήλπιζα ότι δε θα δω την θερμοκρασία μου να πέφτει, που σημαίνει ότι η περίοδος είναι κοντά.
Και οι μέρες περνούσαν και η θερμοκρασία δεν έπεφτε. Ούτε έπεσε ποτέ και έτσι 14 μέρες μετά την ωορρηξία κάνω τεστ και βγαίνει θετικό. Το περίμενα, το έβλεπα κάθε πρωί να γίνεται πραγματικότητα μέσα απο το chart!
Κατέληξε στην 4η αποβολή μας αλλά ήμουν πια σίγουρη ότι μπορούσα να τα ξανακαταφέρω. Είχα πίστη πια σε μένα, στο σώμα μου, ήμουν ικανή να τα καταφέρω. Με αποδείξεις! Δεν ήταν πια κάτι τυχαίο. Ήταν κάτι που έγινε στην πραγματικότητα για δεύτερη φορά, τη σωστή μέρα και πέτυχε. Κάτι που μου είχε αποδείξει ότι δεν έφταιγε το σώμα μου αλλά η λάθος χρονική στιγμή.
Θα φανεί περίεργο αλλά ακόμα και μέσα από τον πόνο της αποβολής ένοιωθα ενδυναμωμένη.
Καλά νέα!
Τέσσερις μήνες μετά προσπαθούμε ξανά. Ίδια ιστορία, ένας μήνας χρειάστηκε και τώρα είμαι στην 18η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου. Ναι έχω πάλι άγχος.
Τέσσερις αποβολές δεν είναι κάτι που απλά αφήνεις πίσω σου. Είναι κάτι που το κουβαλάς πάνω σου, μέσα σου, είναι ένα δυνατό σου βίωμα που θέλοντας και μη σε επηρεάζει.
Αλλά νοιώθω θετική, είμαι χαρούμενη! Μακάρι να ήμουν απο τις τυχερές γυναίκες που δεν βίωσαν κάτι άσχημο στην εγκυμοσύνη τους, και να το ζούσα με τρελή χαρά και ανυπομονησία αλλά ο καθένας έχει τον τρόπο του και αυτός είναι ο δικός μου. Μέχρι τώρα δεν τολμούσα καν να ξεστομίσω τη λέξη έγκυος, τώρα τουλάχιστον χαμογελάω όταν το λέω σε άλλους!
Γιατί κανείς δεν μου είχε μιλήσει για την μέθοδο του Body Basal Temperature; Γιατί δεν μας μαθαίνουν από μικρές τι είναι ο κύκλος μας, πως λειτουργεί, πότε δεν πάει κάτι καλά, να αναγνωρίζουμε σημάδια στο σώμα μας; Γιατί δεν υπάρχει εκπαίδευση στις γυναίκες με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών για το πως να βοηθήσουν τον εαυτό τους μέσα σε όλο αυτό; Η πληροφορίες υπάρχουν, θα έπρεπε να μοιράζονται πιο απλόχερα!
Μέσα από όλη αυτή την ιστορία δεν κατάφερα μόνο να γίνω μητέρα αλλά και να αποκαταστήσω την πίστη στο σώμα μου και στον εαυτό μου. Όσοι έχουν περάσει από την υπογονιμότητα ξέρουν πολύ καλά τι κόστος μπορεί να έχει αυτή στις ζωές μας και στην ψυχολογία μας.
Μια ευχή.
Μακάρι να είναι όλες οι ιστορίες των ζευγαριών που βιώνουν την υπογονιμότητα, με ευτυχισμένο τέλος, όποιο και αν είναι αυτό για τον καθένα μας!
Θα μπορούσα να δώσω για κλείσιμο μια μικρή συμβουλή αλλά χωρίς να περπατήσεις με τα παπούτσια του άλλου δεν δικαιούσαι να δίνεις συμβουλές και μπορεί ο “εχθρός” να έχει ίδιο όνομα αλλά καμία περίπτωση δεν είναι ίδια με την άλλη. Άσε που είμαι σίγουρη ότι έχετε ακούσει πολλές συμβουλές μέχρι τώρα θέλατε δεν θέλατε!
Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε, πόσο μάλλον αν δεν περπατάτε σε παρόμοιο μονοπάτι!